Schermafbeelding 2022-05-25 om 14.36 1 (Traced)

Jullie hebben geen idee…

Facebook
Twitter
LinkedIn

wat soms hele kleine gebaren doen bij mensen met een beperking. Al is het soms maar een knipoog, een vlugge knuffel, een selfie of high-five, voor hen is het een wereld van verschil. Het is een erkenning: ze zien mij graag.

Gisteren was ik op Instagram wat aan het rondneuzen en vond op de pagina van Sam Debruyn (radio DJ bij Q-Music) een filmpje waar hij bezoek bracht aan een tehuis waar jongeren met een beperking samenleven onder begeleiding. Door de Corona-crisis konden ze geen of weinig bezoek krijgen. Een van hen was jarig en Sam bracht een taartje mee. Wat de jarige niet wist: Sam had ook nog zijn favoriete band meegebracht: K3. Hoe mooi! Hoe een BV zich inzet om de jarige in kwestie -samen met zijn huisgenoten- een geweldige dag te bezorgen… Bekijk het filmpje hier.

De Vlaamse muziek doet ook wonderen bij mij zoon. Het is iets wat hij kan meezingen, begrijpt en wat hem vrolijk maakt.

Vorig jaar maakten wij iets soortgelijks mee. Dankzij mijn basketverleden ken ik wel een paar dames die een groot hart hebben voor kinderen. Dames die ik tot op vandaag nog steeds volg via sociale media en die ik enorm bewonder!

Op een avond zaten we allen in de zetel toen mijn telefoon rinkelde. Ik keek naar mijn scherm en geloofde mijn ogen niet. Julie belde me op! Hoe lang was dat niet geleden. We speelden jaren geleden samen bij Waregem.

“Slaapt Mika al?”, vroeg ze? “Kan je hem asap naar Antwerpen brengen, ik heb een kaartje voor hem voor de theatershow van Niels Destadsbader!” Euhm, ik ff van mijn melk natuurlijk… Mika stond al naast mij! Dus snel snel pyjama uit, kleren aan en in de auto.

Hij kon niet praten van de spanning, hield mijn had vast en keek met grote ogen naar iedereen in de zaal. Naast hem zat Hanne van K3, achter hem zat de cast van de Kampioenen, Mega Mindy zat voor ons…en voor hem stond Niels. Zijne god, zijnen toeverlaat. Ik heb de hele show meer naar Mika gekeken dan naar het podium! 🙂

Na de show staan we recht om te vertrekken en zegt Julie tegen Mika: “Ow wachten, ik heb nog een verrassing…”

Ik moet het jullie niet vertellen. Tot op vandaag is dit een moment waar hij hééééééél veel over spreekt. Hoe Niels tegen hem sprak en welke mopjes hij maakte. Hoe hij Julie mocht knuffelen. Hoe boos hij was toen Julie niet op TV kwam de laatste campagne met de nationale ploeg. Hij zingt NOG enthousiaster mee met alle liedjes van Niels.

Mensen die hem doen lachen en goed doen voelen, draagt hij in zijn hartje…nu en voor altijd. Deden maar meer mensen dit…we kunnen er zaken van leren.

Bedankt Julie, voor deze onvergetelijke ervaring!
Bedankt Niels, om zo “gewoon” te zijn. Begrijp me niet verkeerd hé 🙂

Wat denk je van deze blogs?

Wat ik niet snap…

en wat me vaak van mijn sokken blaast als moeder van een kind met een beperking. De laatste maanden zijn hier heel stresserend geweest. Volgend

Lees meer

bb-aut in de pers

Krantenkoppen In mijn opstart werd ik reeds door verschillende mensen gecontacteerd om een artikeltje te schrijven over mijn nieuw project en wat me drijft om

Lees meer